ne yapacağız?

Tüm dünyada olduğu gibi ülkemizde de pandemi dolayısıyla karantina önlemleri devam etmekte korku ile umutlar arasında gelip-gitmekteyiz. Bir anda bazı Hollywood filmlerindeki dünyanın sonunu getiren salgınlar gibi bir salgınla karşı karşıya kalıyoruz. Ama bunun film olmadığını ve binlerce insanın etrafımızda öldüğünü, hastalandığını görüyoruz, içimizi bir korku sarıyor. İnsanlar evlerinden çıkamıyor, çıksa da sosyal mesafemizi koruyoruz, uzaktan selamlaşıyoruz. Devlet büyükleri her ne kadar gerekli önlemleri alsa da ölümler ve hastalanmalar devam ediyor. İlk vakanın görüldüğü mart ayından bu yana sıkı bir şekilde önlemler alındı ve hasta sayısı ve ölümün azalmasıyla yavaş yavaş normalleşme adımları atılmaya başlandı.

Normalleşme adımlarının atılması her ne kadar erken gibi düşünülse de, karantinanın ve önlemlerin devam etmesi durumunda insaların korkularının derinleşeceği ve normalleşmenin de uzun süreceği aşikar. Sadece normalleştik deyip gerekli önlemleri hemen bir kenara bırakmak da oldukça tehlikeli bir durum ki hastalığın yayılması ve ölümleri tekrar artırabilir.

Normalleşmenin başka bir önemli boyutu da ekonomi. Ne kadar güçlü bir ekonominiz olursa olsun bu süreç uzadıkça sıkıntılarda artacak. Örneğin domates ekip kaldıran çiftçi tarlasından domatesi toplamazsa ve satamazsa ne olacak, nasıl olacak? Domates tarlada çürüyecek, çiftçi evine ekmek götüremeyecek, bir süre sonra yiyecek kıtlığı da baş gösterecek ve ilkçağlara döneceğiz.(Kötü senaryo) Kendi sektörümüzden başka bir örnek daha vermek gerekirse, okullar kapalı öğrenciler okula gidemiyor, işyerleri kapalı veliler işe gidemiyor. Devlet okulu öğrencileri için bu durum çok sıkıntılı görünmüyor(sınavı olan öğrenciler hariç). Ancak özel okullar kira ve öğretmenlerin maaşları gibi giderleri ödemeye devam ediyor. Özel okula öğrencisini gönderen veli eğer devlet memuru değilse ticaretle uğraşıyorsa veya özel sektörde çalışıyorsa ücretlerinde sıkıntı olabiliyor ve ödemekte zorlanıyor. Ve bu olağanüstü bir durum HERKES HAKLI. Bu nedenle veli de özel okul sahibi de ayakta durmaya çalışıyor. Dolayısıyla normalleşmenin hızlanmasını herkes istiyor. Ama kaş yaparken göz çıkarmamak gerektiğini bilerek her ne kadar devlet büyüklerimiz normalleşme adımlarını atmış olsa da tedbiri elden bırakmamak, maskesiz sokağa çıkmamak, sosyal mesafeyi korumak, zorunlu olmadıkça dışarıya çıkmamak gerekiyor.

İyi senaryomuzda tedbirlere olabildiğince uyarak mümkünse kimsenin bu virüsten ölmediği ve hastalanmadığı bir güne hızla geçmek. Bayramlarımızı bayram gibi kutlamak ve sevdiklerimize doyasıya sarılmak. O günü özlemle bekliyoruz.